REKOLEKCJE EWANGELIZACYJNE w SOKOŁOWIE PODLASKIM

Mimo trwającej epidemii i związanych z nią obostrzeń wspólnota „Radość w Panu” w Sokołowie Podlaskim  podjęła Boże wezwanie i zorganizowała Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy (REO)  wykazując się przy tym ogromną wiarą i zaufaniem w Boże działanie. Rekolekcje rozpoczęły się 2 marca 2021 roku w Kościele pod wezwaniem św. Jana Bosko.  Na pierwsze spotkanie rekolekcyjne przyszło 90 osób. To wielka radość i potwierdzenie dla wspólnoty, że rekolekcje są dziełem Bożym i  żadna sytuacja epidemiologiczna nie może przeszkodzić w ich przeprowadzeniu.

Rekolekcje poprowadził ksiądz Andrzej Witerski diecezjalny koordynator Odnowy w Duchu Świętym  i Teresa Kalinowska ze wspólnoty ,,Mocni Duchem” z  Węgrowa. Diecezjalna koordynatorka Jadwiga Porzezińska służyła pomocą w rekolekcjach i czuwała nad ich przebiegiem. W rekolekcje była zaangażowana cała wspólnota z Sokołowa Podlaskiego ,,Radość  Panu”. Rekolektantów podzielono na 11 grupek dzielenia, za które odpowiedzialne było 8 osób ze wspólnoty sokołowskiej  i 3 osoby ze wspólnoty węgrowskiej. 

W czasie rekolekcji  były głoszone świadectwa  przez osoby ze wspólnoty ,,Radość w Panu”, zaś za oprawę muzyczną odpowiadała Karolina.  Pieśni śpiewane przez nią trafiały w serca rekolektantów i wprowadzały w specyficzny klimat w poszczególnych tygodniach rekolekcji. Wspólnota stanęła również  na wysokości zadania i zakupiła rzutnik aby ułatwić wszystkim śpiewanie pieśni.

Na szczególne podkreślenie zasługuje charyzmatyczne i niepowtarzalne prowadzenie rekolekcji przez księdza Andrzeja Witerskiego. Jego specyficzny sposób głoszenia  konferencji ,,całym sobą” sprawiał, że uczestnicy rekolekcji słuchali konferencji w ogromnym skupieniu. Każda konferencja zwierała kluczowe dla człowieka wierzącego  sprawy: sens życia… miłość Boga..Jezus drogą prawdą i życiem…. nawrócenie uzdrowieniem człowieka… Jezus Panem… Duch Święty i Jego działanie pośród nas.

Niesamowitym wydarzeniem  była Msza Święta z modlitwą wstawienniczą o uzdrowienie wewnętrzne. Na Eucharystię przyszły również osoby, które nie uczestniczyły w rekolekcjachi doświadczyły ogromnego działania łaski Bożej przystępując po latach do sakramentu pojednania.

Jedna z rekolektantek sprawiła bardzo miłą niespodziankę, wydziergała szydełkiem  dla wszystkich uczestników REO baranka wielkanocnego. 

Uroczyste i publiczne ogłoszenie Jezusa jako jedynego Pana i Zbawiciela przez rekolektantów  było wzruszającym i niezapomnianym momentem rekolekcji. Rekolekcje zakończyły się 24 kwietnia Chrztem w Duchu Świętym, oraz modlitwą wstawienniczą nad każdym rekolektantem. Uroczysta Eucharystia na zakończenie rekolekcji celebrowana przez księdza Andrzeja Witerskiego była swoistym zwieńczeniem i dziękczynieniem Bogu za dar rekolekcji.

Ksiądz Andrzej w bardzo obrazowy sposób przedstawił cztery filary kościoła: nauka apostołów, łamanie chleba, modlitwa, wspólnota.

Po Mszy Świętej wszyscy uczestnicy i prowadzący rekolekcje udali się na agape – braterską ucztę.

Na szczególne wyróżnienie  zasługuje postawa liderki wspólnoty Ali, która w pewnym momencie  wzięła ciężar odpowiedzialności za decyzję i rekolekcje na siebie. Nie uległa ona różnego rodzaju krytycznym uwagom, na przykład: ,,Kto w czasie epidemii organizuje rekolekcje? Etc… A kto zbudował arkę w miejscu gdzie nie było wody? i po co…? Rekolekcje były odpowiedzią, że trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.  Ala zasłużyła na miano ,,Noego w spódnicy” w tej  wspólnocie. Wielkich dzieł Bożych nie zapominajmy, lecz pokładajmy nadzieję w Bogu, strzegąc Jego poleceń. Ps 78,6-7.

Teresa

Adoracja Krzyża

Tak jak co roku w Wielkim Poście wspólnota Odnowy w Duchu Świętym  „Dobry Pasterz” w Bielsku Podlaskim zorganizowała adoracje krzyża.

Słowa z Ew. Jana (J 10, 31-42) Żydzi porwali kamienie, aby Jezusa ukamienować. Odpowiedział im Jezus: „Ukazywałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować?” były głównym przesłaniem adoracji. Każdy mógł podejść, złożyć pod krzyżem swój grzech – ciężar trudny do niesienia napisany na kartce i przyłożyć go kamieniem. Poprzez pieśni wielkopostne, rozważania i adorację w ciszy prosiliśmy Jezusa o uzdrowienie naszych ran. Rozmyślając nad męką i śmiercią Jezusa na Krzyżu dziękowaliśmy za dar wiary.

Na koniec podeszliśmy do krzyża, wyjęliśmy kartki z pod kamieni i złożyliśmy do koszyka znajdującego się obok krzyża w głównym ołtarzu. Zostaną one spalone w Wielką Sobotę. Kończąc śpiewaliśmy pieśń „ To mój Pan wiele mi uczynił, On moim Bogiem. To mój Pan wiele mi uczynił, On mnie uzdrowił.

Życzenia

Oto Dziewica pocznie i porodzi  Syna,        

                                           któremu nadadzą  imię EMMANUEL,       

                                           to znaczy : ”Bóg z nami”.                                               

                                                                                            Mt 1,23

Przeżywając  radosny czas  przyjścia na ten świat naszego Pana

 i Zbawiciela, życzymy Wam doświadczenia bliskości                          

Nowo Narodzonego Jezusa, Jego Najświętszej Matki Maryi                                            

i św. Józefa, oraz owocnego budowania komunii w rodzinie,

wspólnocie, Kościele, miejscu pracy i ze wszystkimi napotkanymi

ludźmi. Niech słowa prawdy o narodzeniu Boga – Człowieka głęboko

przenikają wszystkie Waszetroski i zmartwienia i niosą pociechę.

Niech światło z Betlejem ogrzeje Wasze serca i rozświetla kolejne dni

Nowego 2020 Roku

– życzą koordynatorzy wraz ze Wspólnotami Odnowy w Duchu Świętym diecezji drohiczyńskiej.                              

Boże Narodzenie 2020 rok.

Boże Ciało w Bazylice

W tym roku procesja w uroczystość  Bożego Ciała z racji pandemii  odbyła się wokół  kościoła do czterech ołtarzy. Udekorowane ołtarze nawiązywały do postaci Świętych, Błogosławionych oraz Sług Bożych. Powstały one staraniem wspólnot parafialnych działających przy Bazylice. Jeden z nich stworzyła  Odnowa w Duchu Świętym „Dobry Pasterz”.

Wieczorem tradycyjnie od kilku lat spotykaliśmy się na ognisku u Renaty i Antoniego Wróblewskich.

XVII OSTROŁĘCKIE  SPOTKANIE  CHARYZMATYCZNE

W dniach 7-9.02.2020 r. w hali A. Gołasia w Ostrołęce  odbyło się już po raz siedemnasty Ostrołęckie Spotkanie Charyzmatyczne. W przeciągu trzech dni wzięło w nim udział ponad 2500 osób przeważnie z północno- wschodniej Polski. Organizacją OSCH jak co roku zajmuje się wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Wypłyń na głębię” działająca przy parafii „Zbawiciela Świata”  w Ostrołęce  i przyjaciele.

Każdy dzień rozpoczynał się  radosnym i pomysłowym zawiązaniem wspólnoty przez Norberta Dawidczyka, głównego inicjatora tych spotkań, oraz powitaniem i modlitwą. Zwieńczeniem każdego dnia była uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem ks. bpa Tadeusza Bronakowskiego w piątek i niedzielę, a w sobotę ks. bpa Janusza Stepnowskiego. Po zakończeniu Mszy Świętej w piątek i sobotę  była możliwość adoracji Pana Jezusa w wystawionym Najświętszym Sakramencie.

W pierwszym dniu zgłębialiśmy temat „Przez pustynię ku głębi”. Sobota była poświęcona tematowi „Jak kształtować swoją drogę duchową”, a niedziela „Świętość w zasięgu ręki”. Codziennie  przed konferencjami  był czas poświęcony modlitwie osobistej Słowem Bożym.

Pierwszą konferencję w piątek wygłosił ks. prof. Przemysław Artemiuk. Tematem jej było: „Doświadczenie Bożej Miłości fundamentem pójścia ku głębi”. W swym wystąpieniu przestrzegał słuchaczy, aby nie mylić Miłości Bożej z emocjami i nie szukać jej poprzez zwiększanie praktyk religijnych, lecz wchodzić w głębsze relacje z Bogiem. Zapewniał, że im bliżej będziemy Boga, to również bardziej poznamy siebie. Bardzo ciekawa i pouczająca była w tym dniu druga konferencja wygłoszona przez brata Darka ze Wspólnoty Miłości Ukrzyżowanej ,,Przez pustynię ku głębi, czyli o roli pustyni i ciemnej nocy  w rozwoju duchowym”. Zachęcał, aby nie bać się pustyni w życiu duchowym, lecz przyjmować ją jako łaskę, przez którą nas Pan Bóg przeprowadza, aby nas oczyścić z naszego fałszywego ”ja” i odkopać w nas Jego naturę. Doświadczenie pustyni tak jakby Boga nie było i oschłość w modlitwie rodzi pokusę, aby uciekać z tej drogi. Poprzez tą sytuację Pan Bóg oczekuje naszego zawierzenia do końca, gdyż na końcu po oczyszczeniu czeka nas Światło – zachęcał nas mówca.

W sobotę uczestnicy mieli okazję dowiedzieć się „Jak kształtować swoją drogę duchową”. Pomogła w tym konferencja wygłoszona przez Przewodniczącego Krajowego Zespołu Koordynatorów ks. Artura Potrapeluka z Lublina, oraz modlitwa charyzmatyczna  poprowadzona przez Jakuba Bartkowiaka. Ksiądz Artur w swym wystąpieniu przestrzegał słuchaczy przed pokusami, jakie mogą się pojawić w rozwoju duchowym. Najczęstsze z nich to: przesadne zaangażowanie w życie wspólnotowe, a zaniedbywanie obowiązków związanych z rodziną, wychowaniem dzieci, czy pracą zawodową, brak równowagi w podejmowaniu decyzji, nadgorliwość,  mnożenie modlitw itp.  Trwanie w tym stanie grozi pychą i  wypaleniem, gdyż nie wzrasta wtedy Jezus we mnie ale moje „ja”. Lekarstwem w tym stanie jest milczenie i pokora, a to często wymaga przejścia przez pustynię duchową w celu oczyszczenia z pokus i złudzeń. Jeśli moje czyny będą motywowane miłością do Boga to odpowiedzią na to będzie większa miłość względem bliźniego.

Po obiedzie miały miejsce panele warsztatowe. Każdy został przypisany do jednego z paneli:

1.Uzdrowienie wewnętrzne jako etap życia duchowego – Artur Skowron

2. Kontemplacja jako etap życia duchowego – o. Andrzej Bielat

3. Powtórne nawrócenie  jako etap życia duchowego – ks. Wojciech Nowacki

Niedziela była poświęcona życiu w świętości. Do takiego życia w bardzo radykalny sposób zapraszał nas Marcin Jakimowicz – redaktor ,,Gościa Niedzielnego”. W swym wystąpieniu przekonywał słuchaczy, że świętość jest w zasięgu ręki. Pan Bóg ma dla każdego indywidualną drogę do świętości, którą należy odkryć na modlitwie osobistej w izdebce. Kluczem do świętości jest wierność. Mówca zaznaczył: aby wypracować swój sposób modlitwy, który ma mnie doprowadzić do spotkania z Bogiem, nie należy wzorować się na kimś z boku, bo wtedy będziemy siebie oceniać, albo za lepszych, albo za gorszych od siebie, ale my mamy być sobą. Podał za przykład benedyktynów, którzy modlą się zakładając na głowę kaptury, aby nie podglądać innych na modlitwie, lecz wchodzić w osobistą, intymną więź z Bogiem. Przed obiadem mogliśmy podziwiać sztukę teatralną przygotowaną przez osoby niepełnosprawne  z Ostródy. Po przerwie obiadowej i uwielbieniu Bożego Miłosierdzia mogliśmy się dowiedzieć czegoś więcej na temat: „Jak pomagać naszym bliskim oddalonym od Jezusa w drodze do świętości”. Pomogli nam w tym Asia i Norbert Dawidczykowie. Z uwagi na to, że małżonkowie zajmują się terapią małżeńską bardziej skupili się na tym jak pomagać swemu  małżonkowi w dojściu do Jezusa. W bardzo interesujący i przejrzysty sposób ukazali trudności i zagrożenia, jakie pojawiają się najczęściej w prowadzeniu innych do Jezusa, udzielając przy tym fachowych rad. Po tej konferencji była modlitwa uwielbienia i prośby o świętość, którą poprowadzili Gabi i Patryk z projektu Młodzi Młodym z Wrocławia. Poprzez modlitwę i świadectwo bardzo poruszyli serca słuchaczy. W czasie OSCH było dużo śpiewu i głębokiej modlitwy prowadzonej przez Wspólnotę Miłości Ukrzyżowanej, a w niedzielę przez diakonię „Wieczernik” z Zambrowa. Myślę, że tegoroczne spotkanie charyzmatyczne na długo pozostanie w naszej pamięci, a przekazane treści pomogą nam w drodze do świętości.

Jadwiga Porzezińska