Uczestniczyłem w Kongresie po raz pierwszy, jak również i po raz pierwszy byłem w Częstochowie. Pobyt w tym miejscu był dla mnie bardzo ważny i odcisnął w moim sercu, duszy ślad. Uczestnictwo skłoniło mnie do refleksji i pozwoliło znaleźć odpowiedź na nurtujące mnie pytania, wątpliwości. Jakimi drogami powinienem podążać – aby na końcu tej swojej życiowej wędrówki znaleźć zbawienie.
Głównymi gośćmi kongresu byli charyzmatyczni misjonarze z Malezji: Jude Antoine z żoną oraz ich córki Lavinia i Alicia. Dla mnie ta rodzina stanowiła piękny przykład tego, jak wygląda głoszenie Ewangelii pokoleniom. Ich świadectwa skłaniają do refleksji i odpowiadają na pytanie: jak dziś wyglądałoby nasze życie bez doświadczenia przemieniającej mocy Ducha Świętego? Jak nasze parafie i rodziny wyglądałyby bez wspólnot Odnowy w Duchu Świętym? Duch Święty jak naucza Papież Franciszek, poucza nas, skąd wyruszyć, jakimi drogami podążać i wskazuje nam styl pielgrzymowania.
Czuję moc Ducha Świętego – pomaga mi On i wiem, że jest obecny w moim życiu. Wielokrotnie się przekonałem, że moje prośby zostały wysłuchane i stało się to, o co prosiłem. Dlatego każdego dnia proszę Ducha Świętego, aby był obecny w moim życiu, aby wskazywał mi jak mam żyć, postępować i którymi drogami podążać za Nim. Wiem też, że mogę Duchowi Świętemu powierzyć swoje wszystkie sprawy, problemy i On nimi właściwie pokieruje. I sprawi, że to co nieosiągalne, stanie się osiągalne, to co nie uchwytne – będzie w zasięgu mej ręki.
Nic w życiu moim i sądzę, że i u innych osób jest podobnie – nie dzieje się bez powodu- wszystko jest po coś i nawet jeśli przychodzi nam nosić „krzyż większy czy mniejszy, cięższy czy lżejszy na naszych ramionach – to jest to zawsze taki krzyż, z którym sobie poradzimy, bo nie jesteśmy nigdy sami – Duch Święty nas wspiera i te nasze „krzyże” są dlatego do udźwignięcia przez nas. Wiara czyni cuda i ja tych cudów życzę Wszystkim ludziom, którzy podążają za Duchem Świętym.
Bogusław
