Tradycyjne jak co roku nasza wspólnota podejmuje akcję wypieku i dekorowania świątecznych pierniczków. W tegorocznym adwencie również przygotowaliśmy ponad 500 tych słodkich, miodowych smakołyków. Nasi kapłani wydrukowali życzenia dla parafian. W czwartek po adoracji zapakowaliśmy w strunowe torebki przygotowane przez nas pierniczki i życzenia i przekazaliśmy na ręce księdza proboszcza. Pierniczki z życzeniami będą rozdawane przez kapłanów uczestnikom pasterki. Wypiek i dekoracja pierniczków daje nam wiele satysfakcji, pobudza pomysłowość twórczą, a przede wszystkim ożywia relacje we wspólnocie. To bardzo miła inicjatywa, która daje nam wiele ciepła i radości.
Nasza liderka Jadzia Porzezińska wraz ze swoim mężem Jankiem przeżywali 8 września w Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny jubileusz 35-lecia zawarcia sakramentalnego małżeństwa. Z tej okazji wspólnota Odnowy w Duchu Świętym EMMANUEL zamówiła Mszę Świętą w intencji jubilatów. Mszę Świętą sprawował opiekun naszej wspólnoty ks. Janusz Szymański. Bezpośrednio po Niej miała miejsce adoracja Najświętszego Sakramentu. Po zakończonej modlitwie czekała na nas słodka niespodzianka w domku parafialnym. Na tę okoliczność małżonkowie sami zrobili tort, którym poczęstowali całą wspólnotę. Przy torcie i herbacie radowaliśmy się z tego, że możemy razem świętować i dzielić się swoimi doświadczeniami z życia.
W tym roku procesja w uroczystość Bożego Ciała z racji pandemii odbyła się wokół kościoła do czterech ołtarzy. Udekorowane ołtarze nawiązywały do postaci Świętych, Błogosławionych oraz Sług Bożych. Powstały one staraniem wspólnot parafialnych działających przy Bazylice. Jeden z nich stworzyła Odnowa w Duchu Świętym „Dobry Pasterz”.
Wieczorem tradycyjnie od kilku lat spotykaliśmy się na ognisku u Renaty i Antoniego Wróblewskich.
Wieczorem w wigilię Zesłania Ducha Świętego nasza grupa Odnowy w Duchu Świętym uczestniczyła w nocnym czuwaniu w Bazylice, które rozpoczęło się o 22:00, a zakończyło uroczystą Mszą Św. o północy. Całość prowadziła Szkoła Nowej Ewangelizacji wraz z księdzem Robertem Grzybowskim i ks. Mateuszem Roguskim opiekunem naszej wspólnoty.
Niezwykłość tego wydarzenia podkreślała przepiękna dekoracja kościoła i prezbiterium, na którym były ustawione dwoje drzwi po przekątnej połączone sznurem. Na środku znajdowały się rozsypane kości, jak i tajemnicza postać w biały płaszczu z kapturem.
Pieśni, muzyka, wygaszone światło, czytane fragmenty Pisma Świętego tworzyły szczególny klimat powagi, zamyślenia ale i z niecierpliwienia –co to wszystko znaczy.
Nagłe głośne pukanie i zgrzyt otwieranych drzwi przełamały ten nastrój i w oddali słyszymy sława pieśni czwartej ze zbioru „Pieśni nad Pieśniami”. A więc chodzi o miłość ale nie tylko tę ludzką lecz o nie skończoną Miłość – to Bóg jest miłością i stuka do drzwi naszego serca, a one często bywają zamknięte. A te drugie drzwi? Wyjaśnił to przekonywująco ks. Robert . Oto drzwi do miłości otwierają się razem z drzwiami do cierpienia. Każde inne rozumienie miłości jest niepełne lub uproszczone. Na długo zapamiętamy te słowa, które zapadły nam w głęboko sercach i rozszerzyły pojmowanie MIŁOŚCI, która nie jest zwykłym dążeniem do szczęścia ale zdolnością i gotowością do ofiary.
Następnie każdy otrzymał święcę i przy zapalonej odnowiliśmy przyrzeczenia chrztu świętego. Na koniec ks. Mateusz modlił się nad całą czuwającą wspólnotą o Dary Ducha Świętego.
