W dniu 17 XI 2013r. w Sokołowie Podlaskim w parafii św. Jana Bosko miała miejsce msza z modlitwą o uzdrowienie. Już około godziny 13.30 świątynia zaczęła się zaludniać, po pewnym czasie zapełniła się po brzegi wiernymi zdążającymi na Mszę Świętą z modlitwą o uzdrowienie. Oczekiwaniu na Eucharystię towarzyszyło pełne skupienie. Tworzyły się też kolejki przy konfesjonałach, wiele osób przystępowało do sakramentu pokuty i pojednania.Eucharystii i modlitwie przewodniczył ks. Andrzej Witerski. Usłyszeliśmy dzwoneczki i rozpoczęto uroczystą celebrację Mszy Świętej. Piękne i wzruszające były Słowa, które dał nam Pan na tę chwilę /Mk 5,21-43/. Opis dwóch cudów, których dokonał Jezus w wielkim tłumie, który zebrał się wokół Niego: wskrzeszenie córki Jaira i uzdrowienie kobiety cierpiącej od 12 lat na krwotok. Doskonałym komentarzem do tej Ewangelii są Słowa samego Jezusa: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”. To nie przypadek! Rzeczywiście wokół Ołtarza był tłum. Każdy przyszedł do Jezusa z jakąś swoją biedą, słabością, troską, może z dziękczynieniem. Z pewnością wielu cieszyło się w tym dniu pokrzepieniem Jezusa, dotykiem Jego uzdrawiającej mocy. Wystarczyło tylko dotknąć frędzli Jego płaszcza. Jezus Chrystus wczoraj, dziś, ten sam na wieki. Ciągle przecież jest. Jezus rzekł do kobiety: „Córko, twoja wiara cię ocaliła”, a do Jaira: „Nie bój się, wierz tylko”. Panie, przymnóż nam wiary- popłynęło wołanie tłumu, jak refren pieśni zaintonowanej przez ks. Andrzeja. Jego nieustanna modlitwa Słowem Bożym i Psalmami działała jak miecz obosieczny. Jk 5, 13-15- „Spotkało kogoś z was nieszczęście? Niech się modli. Jest ktoś radośnie usposobiony? Niech śpiewa hymny…” Jak wielki jest Bóg! Następuje radosny moment uwielbienia Pana w różnych Jego przymiotach. Na potwierdzenie faktu, że nasz Bóg jest wielki, wysłuchaliśmy świadectwa o interwencji Bożej w życiu Krystyny i jej rodziny. Świadectwo zaowocowało ożywieniem zgromadzenia, następuje kulminacyjny punkt uwielbienia Jezusa Eucharystycznego Psalmem 98 i pieśnią: Agnus Dei, Alleluja, Święty, Święty. Jesteś Panem wszechmocnym, zakrólował wszechmocny nasz Bóg. Jest wśród nas. Rozpala nasze serca miłością, przywołujemy Ducha Świętego. Gdy On zstępuje na ziemię wszystko staje się jasne i wszystko się przemienia. Pan daje Słowo /Flp 4, 4-7/: „Radujcie się zawsze w Panu, Pan jest blisko.” / Ps 91/: „Okryje cię swoimi piórami, pod Jego skrzydła się schronisz…”. „Co chcesz, abym ci uczynił ”- pyta każdego z nas. „O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe Imię, czym jest człowiek, że o nim pamiętasz” –/ Ps 8/. Pan króluje, zapewne w niejednym sercu. Daje kolejne Słowo: „ Przyjął go lud. Wszyscy Go oczekiwali” /Łk 8,40/. Pan uzdrawia córkę Jaira i kobietę z krwotokiem, przychodzi do nas. Wiara czyni cuda. Cały tłum ruszył w Jego stronę, każdy chciał tylko dotknąć frędzli Jego płaszcza. Kolejne Słowo: „Uniżył samego siebie stawszy się posłusznym aż do śmierci…”/Flp 2, 6-11/. Jesteś Królem, Panie, Królem naszych serc. Pieśń uwielbienia na zakończenie: „Niechaj miłość Twa, jak potężna fala, spłynie tu przez łaski Twej zdrój. Chryste dotknij mnie!”. „Nie bój się, wierz tylko”- odpowiada Bóg i szczodrze błogosławi. Chwała Ci, Panie, za ten dzień, który nam dałeś.
Zespołowi za oprawę muzyczną, która znacznie ubogaciła to spotkanie, kapłanom i wszystkim zebranym wokół Ołtarza – wielkie Bóg zapłać.
Miesiąc: grudzień 2013
WIECZÓR KOŃCZĄCY ROK WIARY
Dnia 24.11.2013r. w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata w parafii p.w. Trójcy Przenajświętszej w Ciechanowcu odbył się Wieczór Wiary. Spotkanie zostało przygotowane przez wspólnotę Odnowy w Duchu Świętym „Emmanuel” i parafialny oddział Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Całości przewodniczył ks. Grzegorz Ziembowski. Wieczór, który był zwieńczeniem Roku Wiary, stał się czasem bliskiego, osobistego, a zarazem wspólnotowego spotkania z Jezusem poprzez modlitwę, śpiew i ciszę… Można było zadumać się nad własną wiarą i zobaczyć, w jakim jest stanie… Do takiej refleksji prowadziły kolejne elementy tegoż wieczoru.
Na początku zgromadzeni obejrzeli krótki film, w którym postacie znane z mediów udowadniały, że nie można wstydzić się Jezusa, a wręcz odwrotnie – trzeba szczycić się swoją wiarą i nią żyć. Następnie zostało wygłoszone poruszające świadectwo. Pani Renata mówiła że Panu należy ufać w każdej sytuacji, bo Bóg, który jest Miłością, ma wspaniały plan dla każdego z nas. Jego Słowo ma moc krzepić duszę w trudnych sytuacjach i prowadzić po właściwej ścieżce życia. Choć może ona wymagać ogromnego wysiłku i cierpienia, to trzeba całkowicie zawierzyć Panu i bezgranicznie Mu zaufać. Do kolejnej refleksji nad wiarą pobudzała pantomima pięknie przygotowana przez młodych świadków Chrystusa z KSM-u. Aktorzy ukazali, jak bardzo Jezus pragnie być z każdym człowiekiem, a życie z Nim jest radosne i szczęśliwe. Niestety często zrywamy więź z Panem przez własną pychę, chciwość, egoizm, nałogi… On jednak nie rezygnuje z nas nawet wówczas, gdy jesteśmy „daleko”. Wręcz walczy to, byśmy pozwolili Mu wziąć grzech i na nowo przywrócić nas do Jego owczarni. Potem u stóp Pana obecnego w Najświętszy Sakramencie, każdy mógł podziękować za miniony rok, za wszystkie jakże hojne dary Jego łaski oraz uwielbić Go, bo tylko On jest godzien wszelkiej chwały, On jest Królem Królów i Panem Panów, a jednocześnie Bogiem tak bardzo bliskim – Emmanuelem. Następnie ks. Grzegorz odczytał akt oddania się Najświętszemu Sercu Jezusowemu i udzielił błogosławieństwa. Przed wyjściem ze świątyni każdy mógł zabrać karteczkę ze Słowem Bożym i imieniem świętego, z którym miał się „zaprzyjaźnić”.
Wieczorowi Wiary towarzyszyła piękna muzyka i śpiew zespołu z Ciechanowca, a samo spotkanie stało się niezwykłym przeżyciem, pogłębieniem wiary, zażyłości i miłości z Jezusem Królem Wszechświata, który jest drogą, prawdą i życiem.
II ARCHIDIECEZJALNY DZIEŃ JEDNOŚCI
Dnia 21.09.2013r. odbył się II Archidiecezjalny Dzień Jedności. Za zorganizowanie spotkania odpowiadała wspólnota Wieczernik z Zambrowa. Ten dzień zjednoczył Odnowę w Duchu Świętym z diecezji łomżyńskiej, białostockiej, wileńskiej oraz drohiczyńskiej, którą reprezentowali przedstawiciele każdej ze wspólnot na czele z kapłanami ks. Robertem Figurą i ks. Andrzejem Witerskim. Spotkaniu przyświecało hasło: „Jeden duch i jedno serce”. Niezwykle bogate w treści katechezy wygłosił ks. dr Radosław Kimsza z Białegostoku, udowadniając w nich, że wspólnota jest łaską Pana oraz naszą radością, ale też i trudem. Jesteśmy powołani do wspólnoty, by iść drogą zbawienia. Jest ona bowiem rzeczywistością zbawczą. Do zbawienia prowadzi droga codzienna – „Golgota”, ale na drodze codziennej zdarza się też „Góra Tabor”. We wspólnocie człowiek doskonali siebie, dążąc do „modelu” idealnego, jakim jest Jezus Chrystus, by móc kiedyś powtórzyć za świętym Pawłem …już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus (Ga 2,20). Ksiądz Kimsza wyjaśnił, że im bardziej wspólnota identyfikuje się z Kościołem, tym więcej jest w niej Boga, dlatego należy „nadążać” za Kościołem, aktywnie włączać się w bieg roku liturgicznego. Trzeba też pogłębiać wiedzę o Chrystusie, nie można być gronem „religijnych analfabetów”. Sam Chrystus pragnie być odkrywany i poznawany przez nas, chce w każdym stawać się bardziej widocznym. Bracia i siostry zaś mają się doskonalić i dawać siebie innym, pokazywać swoją postawą, że Kościół jest atrakcyjny. Prelegent mówił także o roli lidera. Ciąży na nim ogromne zadanie i odpowiedzialność. Chrystus, jako Lider Dwunastu, „umył im nogi”. Lider wspólnoty ma czynić podobnie. Wszyscy zaś wobec siebie powinni przyjąć postawę służby. Należy pamiętać, że „każda wspólnota jest wspólnotą niedoskonałych, dążących do doskonałości”.
Następnie grupa z Białegostoku prowadziła modlitwę o rozbudzenie i ożywienie wspólnot. W tym momencie Pan hojnie obdarował Swoim Słowem każdą z diecezji. Diecezja drohiczyńska otrzymała Słowo: Ez 11,19-20 – Dam im jedno serce i wniosę nowego ducha do ich wnętrza. Z ciała ich usunę serce kamienne, a dam im serce cielesne, aby postępowali zgodnie z moimi poleceniami, strzegli nakazów moich i wypełniali je. I tak będą oni moim ludem, a Ja będę ich Bogiem i Ap19,6-7 – I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: «Alleluja, bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący. Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła.
Kulminacyjnym punktem spotkania była Eucharystia celebrowana przez ks. infułata Jana Sołowianiuka, za oprawę liturgiczną odpowiadała Odnowa w Duchu Świętym z diecezji drohiczyńskiej. Dzień Jedności zakończyła tajemnicza „charyzmatyczna niespodzianka” – jak się okazało – wspólny śpiew i taniec na Chwałę Pana prowadzony przez jubilatów, wspólnotę Wieczernik obchodzącą 15-lecie istnienia.
Na koniec kilka ciekawych myśli, które również wybrzmiały na spotkaniu:
- Każde osamotnienie jest wbrew naturze człowieka.
- Samotność w płaszczyźnie wiary potrzebna jest dla doświadczenia Boga.
- Kto wierzy, nie jest sam!
- Im bardziej duch przenika ciało, tym bardziej człowiek jest zintegrowany. Im więcej duchowości, tym więcej piękna!
- Prawda nie może być wypowiadana bez miłości. Prawda wypowiadana bez miłości, może człowieka zabić.
- Pokora jest lądowiskiem Ducha Świętego.
- Pokora jest darem Pana.
- Wspólnota jest łaską.