W tym roku procesja w uroczystość Bożego Ciała z racji pandemii odbyła się wokół kościoła do czterech ołtarzy. Udekorowane ołtarze nawiązywały do postaci Świętych, Błogosławionych oraz Sług Bożych. Powstały one staraniem wspólnot parafialnych działających przy Bazylice. Jeden z nich stworzyła Odnowa w Duchu Świętym „Dobry Pasterz”.
Wieczorem tradycyjnie od kilku lat spotykaliśmy się na ognisku u Renaty i Antoniego Wróblewskich.
Wieczorem w wigilię Zesłania Ducha Świętego nasza grupa Odnowy w Duchu Świętym uczestniczyła w nocnym czuwaniu w Bazylice, które rozpoczęło się o 22:00, a zakończyło uroczystą Mszą Św. o północy. Całość prowadziła Szkoła Nowej Ewangelizacji wraz z księdzem Robertem Grzybowskim i ks. Mateuszem Roguskim opiekunem naszej wspólnoty.
Niezwykłość tego wydarzenia podkreślała przepiękna dekoracja kościoła i prezbiterium, na którym były ustawione dwoje drzwi po przekątnej połączone sznurem. Na środku znajdowały się rozsypane kości, jak i tajemnicza postać w biały płaszczu z kapturem.
Pieśni, muzyka, wygaszone światło, czytane fragmenty Pisma Świętego tworzyły szczególny klimat powagi, zamyślenia ale i z niecierpliwienia –co to wszystko znaczy.
Nagłe głośne pukanie i zgrzyt otwieranych drzwi przełamały ten nastrój i w oddali słyszymy sława pieśni czwartej ze zbioru „Pieśni nad Pieśniami”. A więc chodzi o miłość ale nie tylko tę ludzką lecz o nie skończoną Miłość – to Bóg jest miłością i stuka do drzwi naszego serca, a one często bywają zamknięte. A te drugie drzwi? Wyjaśnił to przekonywująco ks. Robert . Oto drzwi do miłości otwierają się razem z drzwiami do cierpienia. Każde inne rozumienie miłości jest niepełne lub uproszczone. Na długo zapamiętamy te słowa, które zapadły nam w głęboko sercach i rozszerzyły pojmowanie MIŁOŚCI, która nie jest zwykłym dążeniem do szczęścia ale zdolnością i gotowością do ofiary.
Następnie każdy otrzymał święcę i przy zapalonej odnowiliśmy przyrzeczenia chrztu świętego. Na koniec ks. Mateusz modlił się nad całą czuwającą wspólnotą o Dary Ducha Świętego.
Tekst. Lucyna
Jak co roku nasza grupa Odnowy w Duchu Świętym „Dobry Pasterz” w Bielsku Podlaskim w czasie Wielkiego Postu zorganizowała adorację krzyża, która odbyła się w tutejszej bazylice. Uwagę uczestników przyciągał duży brzozowy krzyż okryty czerwonym płótnem. Atmosferę tego wieczoru tworzyły pieśni wielkopostne, a pogłębiały rozważania o roli krzyża. Każdy z nas ma swój osobisty krzyż dlatego szczególnie ważnym momentem była chwila ciszy, w której mógł powierzyć swoje cierpienie Chrystusowi. Każdy mógł podejść do krzyża: dotknąć jego ran, ucałować, oddać swoje życie Panu. I wielu to uczyniło.
Głównym przesłaniem naszej adoracji była myśl, że krzyż jest znakiem zbawienia. Obraz krzyża rodzi w człowieku poczucie trwogi. Niepotrzebnie, gdyż KRZYŻ- znak zbawienia zmienia wszystko i staje się bramą do nieba.
„Gdzież się podział krzyż? Stał się nam bramą.”
C.K. Norwid pt. „Krzyż i dziecko”
Opr. Lucyna
