[su_custom_gallery source=”media: 1872,1873,1874,1875,1876,1877,1878,1879,1880,1881,1882,1883,1884,1885,1886,1887,1888,1889,1890,1891,1892,1893,1894,1895,1896,1897,1898,1899,1900,1901,1902,1903,1904,1905,1906,1907,1908,1909,1910,1911,1912,1913,1914,1915,1916,1917,1918,1919,1920,1921,1922,1923,1924,1925″ limit=”100″ link=”lightbox” title=”never”]
Autor:
XXI OGÓLNOPOLSKIE CZUWANIE ODNOWY W DUCHU ŚWIĘTYM W CZĘSTOCHOWIE
W dniach 20-21.05.2016r. odbyło się w Częstochowie XXI Ogólnopolskie Czuwanie Wspólnot Odnowy w Duchu Świętym. Piątek był poświęcony spotkaniu dla osób odpowiedzialnych za Odnowę Św. i zgromadził kapłanów, koordynatorów, liderów i animatorów. Spotkanie odbywało się w hali „Polonia”. Przybyło na nie 1700 osób z całej Polski. Byli również przedstawiciele z Mołdawii. Sobota była dniem otwartym dla wszystkich członków i sympatyków tego ruchu. Na Jasną Górę przybyło tego dnia 50 tysięcy osób. Tematem przewodnim tegorocznego spotkania było Miłosierdzie Boże. Powitanie i zawiązanie wspólnoty poprowadzili ks. Sławomir Płusa- przewodniczący Krajowego Zespołu Koordynatorów oraz Norbert Dawidczyk- wiceprzewodniczący KZK. Kilka słów do zgromadzonych wygłosił bp Bronisław Dembowski, wieloletni delegat Episkopatu ds. Odnowy w Duchu Świętym. ,,Bardzo się cieszę, że jestem tutaj i że widzę taką ogromną masę ludzi-Odnowę w Duchu Świętym” – mówił wzruszony bp Dembowski. W imieniu paulinów zebranych pod Szczytem powitał o. Jan Poteralski, przeor Jasnej Góry.
W piątek pierwszą konferencję o promieniach Miłosierdzia wygłosiła Inga Pozorska kierownik zespołu „Mocni w Duchu” z Łodzi. W swoim przemówieniu zwróciła uwagę słuchaczy na promieniach Ducha Świętego. Pierwszym z nich jest Ożywiciel, który przychodzi z pomocą naszym słabościom, gdy nie umiemy się modlić i uzdalnia nas do modlitwy w każdej sytuacji. Drugi promień to Pocieszyciel, który pociesza nas w każdym utrapieniu. Zaznaczyła, że gdy trwamy w cierpieniu i nie chcemy dać się pocieszyć Duchowi Św., lecz rozgrzebujemy problem, to może to być grzechem. Kolejny promień to Porządek. On sprawia, że mamy porządek w domu, w relacjach z ludźmi i czas na wszystko. Duch Św. Przyjaciel uzdalnia nas do przyjaźni z Nim i z każdym człowiekiem. Ostatni promień to Prawda, która nas wyzwala z ciemności grzechu i pomaga w zrozumieniu rzeczy Bożych. Drugą konferencję nt. ,,Jeden Duch, a różne oblicza miłosierdzia” tego dnia wygłosił ks. Andrzej Drapała. Zachęcał w niej, aby nasze serca, ręce, oczy i gesty były miłosierne. W tym dniu wysłuchaliśmy jeszcze jednej konferencji, w której Asia i Norbert Dawidczykowie pouczyli nas jak wzrastać i ewangelizować w małżeństwie. Były też bardzo ciekawe i inspirujące do działania świadectwa trzech par małżeńskich, których życie nabrało nowych barw dzięki ewangelizacji. W sobotę podobnie jak w piątek Pan Bóg zalewał nas promieniami miłosierdzia poprzez konferencje, modlitwy, rozważanie Słowa Bożego i świadectwa. Pierwszym promieniem miłosierdzia była fantastyczna pogoda. Początkowo bezchmurna, ale gdy po pewnym czasie słońce zaczęło doskwierać pojawiły się chmury. Do zaniepokojonych wizją deszczu skierowane zostało proroctwo: wszystkie krople deszczu jak włosy na głowie są policzone. I nie spadła ani jedna! Kolejnym promieniem miłosierdzia było Słowo głoszone z mocą w konferencjach. Ks. Artur Godnarski zaczął od zatrzymania się nad pytaniem, czy w Odnowie temperatura miłości nadal wzrasta. Zapraszał, aby tym żarem zarażać innych. Jako wzór ewangelizacji ukazał najpierw Jezusa, który nie bał się pokazać, że jest słaby i spragniony, aby Samarytanka mogła poczuć, że jest Mu potrzebna. To wezwanie poruszyło wiele serc. Zachęcał, aby nie bać się własnych słabości, bo wszyscy jesteśmy potrzebni Panu Jezusowi do głoszenia Dobrej Nowiny. Jako kolejny wzór została nam wskazana Maryja – Ona otrzymała dobrą nowinę i natychmiast przekazała ją Elżbiecie. ,,Powiedz Jezusowi swoje<tak> dla ewangelizacji-zachęcał mówca. Te słowa to konkret życia. Konkret miłosierdzia w ewangelizacji bardzo dobrze przedstawiła Monika Wojciechowska w świadectwie pomocy bliźniemu, która też jest formą ewangelizacji. Szczególny akcent położyła na pomoc materialną poprzez dziesięcinę, z wyjaśnieniem jej biblijnego przesłania. Na ostatnią sobotnią konferencję, wygłoszoną przez ks. Mariusza Rosika, złożyły się trzy promienie: miłość, przebaczenie i komunia z Jezusem. Miłość ludzka, zwyczajna i niedoskonała została ukazana w spotkaniu Jezusa z Piotrem. Na dwukrotne pytanie Jezusa jaką miłością kocha Go Piotr – zwykłą czy najczystszą- Piotr ciągle odpowiada, że stać go tylko na tą zwykłą, niedoskonałą. Trzecie pytanie Jezusa to spotkanie zwykłej, niedoskonałej miłości człowieka z Bogiem, który bardzo sobie ceni i zna ten rodzaj miłości. Jezus nie wymaga wiele-chce po prostu spotkania. Jego miłosierdzie to miłość, którą otrzymujemy dostosowaną do potrzeby naszego serca, sytuacji życiowej, czasu i miejsca. Przebaczenie i komunia z Jezusem to promienie wiążące serca uczestników spotkania. W przerwie przyszedł czas na spowiedź. Wszyscy kapłani wyruszyli na plac, a długie kolejki ustawiły się do nich – w oczekiwaniu na obmycie w promieniach miłosierdzia, zanim można będzie złączyć serca w komunii z Jezusem eucharystycznym. Promieniem nadziei na przyszłość była koronka do miłosierdzia Bożego prowadzona przez grupę ,,Młodzi Młodym”. Później pojawił się jeszcze jeden promień – modlitwa o uzdrowienie, poprowadzona przez ks. Andrzeja Grefkowicza wspieranego przez grupę prorocką. Modlitwa była ukierunkowana na poddanie się Duchowi Świętemu i naszą dyspozycyjność wobec tego, do czego On nas zaprasza. Umocnieniem były słowa, że Jezus, nasz Król pójdzie przed nami. Wezwanie do modlitwy w językach zostało poprzedzone słowami papieża Franciszka o zanurzeniu się w miłosierdziu i przyjęciu go w postawie małego dziecka. Na placu powiało Nową Pięćdziesiątnicą. Modlitwa popłynęła z głębokości serc. Dalszy ciąg modlitwy o uzdrowienie zajęło rozważanie Słowa Bożego w wyjątkowej formie, czyli: do wyboru. Można było stanąć przed obliczem Miłosiernego Boga, utożsamiając się z jedną z trzech wybranych postaci: płaczącej wdowy, która utraciła wszystko, co kochała; zaginionej owcy lub ojca syna marnotrawnego, wychodzącego na drogę w oczekiwaniu na spełnienie pragnienia serca. Na placu zaległa modlitewna cisza, ale w sercach dalej trwał szum wiatru Ducha Świętego. Punktem kulminacyjnym spotkania była Eucharystia. Z ust ks. bpa Antoniego Długosza po raz kolejny w tym dniu padło zaproszenie do ewangelizacji. Jezus sam ratował ludzi od śmierci, potem przez wieki posyłał kolejnych posłańców Dobrej Nowiny, a dziś stawia na nas . Wspólne uwielbienie prowadzone przez ks. Sławomira Płusę było odpowiedzią na strumienie miłosierdzia płynące z nieba prosto do serc uczestników Czuwania. Oprawę muzyczną tego charyzmatycznego wydarzenia przygotował i poprowadził zespół Kadosz. 50 tysięcy pobłogosławionych „aniołów miłosierdzia” ruszyło do swych miejsc zamieszkania. Autokary i samochody wypełnione mocą Bożych ewangelizatorów, oto owoc tegorocznego Czuwania. Ale czas czuwania nie wyczerpał czasu łaski. On trwa dalej, skoro promienie miłosierdzia wyruszyły w Polskę.
Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy w Bielsku Podlaskim
W sobotę 23.04.2016 roku uroczystą Mszą Świętą zakończyły się Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy w Bielsku Podlaskim, które trwały przez 9 tygodni. Wzięło w nich udział 75 osób. Byli to ludzie z bielskich parafii oraz z Brańska. REO było zorganizowane przez Wspólnotę Odnowy w Duchu Świętym „Dobry Pasterz” działającą przy Parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Bielsku Podlaskim.
Prowadzącym Rekolekcje był ks. Andrzej Witerski – diecezjalny koordynator Odnowy w Duchu Świętym, który głosił katechezy. Z ramienia Wspólnoty REO prowadziła i koordynowała modlitwy Anna Truskolawska.
Uczestnicy podczas Rekolekcji słuchali konferencji, rozważali Słowo Boże, spotykali się w Grupach dzielenia i uwielbiali Pana Boga pieśnią i tańcem. Wzięli udział w Mszy Świętej z modlitwą o uzdrowienie. Przyjęli Jezusa jako swego Pana i Zbawiciela. Na koniec nad każdym z nich odbył się Chrzest w Duchu Świętym czyli modlitwa o wylanie darów Ducha Świętego. REO zakończyło się wspólną agapą w sali bł. Antoniego Beszty – Borowskiego. Msze Św. były odprawiane w Bazylice, a spotkania odbywały się w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 im. T. Kościuszki w Bielsku Podlaskim.
Do posługi animatora zaprosiliśmy osoby ze Wspólnoty „Emmanuel” z Ciechanowca (Jadzię Porzezińską, Kasię Puchacz, Asię Dudek i Alę Żebrowską), osoby ze Wspólnoty „Effatha” z Hajnówki (Bogusię Płuciennik i Tereskę Wrzesińską), osoby ze Wspólnoty „Oblubienica Ducha Świętego” z Hodyszewa (Monikę Refko, Julitkę Stanisławską, Elę Koc i Darka Rutkowskiego) oraz „miejscowych” (Jadzię Drążyk, Jolę Kunicką, Wiesię Mironiuk, Renatkę i Tośka Wróblewskich, Witka i Zbyszka Lewczuk). Muzycznie towarzyszyli nam Mirka Mironiuk, Ewa Cwalińska i Waldemar Górski.
Na wylanie darów Ducha Świętego w sobotę przyjechali do nas również animatorzy z Białegostoku, Księżyna, Wasilkowa, Węgrowa i Sokołowa Podlaskiego.
Dziękujemy wszystkim osobom, które przyczyniły się do zorganizowania Rekolekcji i umożliwiły uczestnikom ich przeżycie oraz pogłębienie wiary. Szczególne podziękowania składamy na ręce ks. Pawła Solki oraz Dyrekcji LO nr 1 w Bielsku Podlaskim.
Życzymy zarówno uczestnikom jak i posługującym, aby radość w Waszych sercach trwała cały czas, a rozpalony ogień Ducha Świętego nigdy nie gasł.
Lider Ewa Koc
wraz ze Wspólnotą Odnowy w Duchu Świętym
„Dobry Pasterz” w Bielsku Podlaskim
Zdjęcia w zakładce Galeria I
Świadectwo Danusi
Po przeżytych rekolekcjach REO, którym przewodniczył Ks Andrzej Witerski i osoby należące do Wspólnot Odnowy w Duchu Świętym. W dniu 25.03,2015 r zawierzyłam całe moje życie Jezusowi i poddałam się całkowicie Jego Świętej Woli, oraz ogłosiłam Go Panem mojego życia. Moim jedynym Panem. Oddałam Jemu całe moje życie na zawsze. Zgodnie ze Słowem Bożym „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w serce swoim uwierzysz…” Rz 10,9-10 Te słowa głęboko zapadły w moim sercu. W całym przeżywaniu rekolekcji, czułam prowadzenie i działanie Ducha Świętego. Postanowiłam przyłączyć się do wspólnoty „Mocni Duchem” w Węgrowie. Opiekunem wspólnoty jest ks Piotr Karwowski. Liderką Tereska Kalinowska, którą wspiera mąż Karol.
Należą do niej ludzie pragnący uwielbiać Boga w Trójcy Świętej Jedynego, pogłębiać wiarę i przy pomocy łaski Bożej wzrastać duchowo. I tam gdzie nas Pan postawi dać o Nim świadectwo, ewangelizować, nawracać się.
W styczniu zapisałam się na OSCh na niedzielę 7 lutego. Tydzień przed wyjazdem do Ostrołęki moja siostrzenica poprosiła o metrykę Chrztu Świętego. Korzystając z okazji poprosiłam księdza proboszcza, aby sprawdził kiedy ja byłam ochrzczona. Był to dzień 7 lutego 1954 r. Jakież było moje zdziwienie gdy sprawdziłam, że również 7 lutego mam uczestniczyć w Ostrołęckich Spotkaniach Charyzmatycznych. Pomyślałam, że tam będę dziękowała Panu Bogu za mój Sakrament Chrztu Świętego, moich rodziców, dziadków, chrzestnych, dzieci i wnuków. Czułam w tym działanie i prowadzenie Ducha Świętego. Po przyjeździe do Ostrołęki wraz z grupą Odnowy w Duchu Św z Węgrowa i Sokołowa trwałam na modlitwie i słuchaniu konferencji. Po Koronce do Bożego Miłosierdzia poszłam przed Najświętszy Sakrament, aby dziękować Panu Bogu za mój Sakrament Chrztu Świętego, który jest bramą do wszystkich Sakramentów Świętych. Uklękłam bardzo blisko Najświętszego Sakramentu. Modliłam się, uwielbiając, adorując Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Dziękowałam za Jego bezgraniczną miłość, Jego cierpienie, krzyż. Jego nieustanną obecność wśród nas, za Jego miłosierdzie. Dziękowałam z mój Chrzest Święty. Chrzest moich rodziców, dziadków, dzieci wnuków. Dziękowałam za łaskę wiary, za to, że Jezus zaprosił mnie na to spotkanie i za wszystkie otrzymane łaski. Dziękując i wielbiąc wpatrywałam się w Najświętszy Sakrament. W pewnym momencie ujrzałam Oblicze Pana. Patrzył na mnie a ja nie mogłam oderwać od Niego wzroku. Wpatrzona w Jego Oblicze dziękowałam za wszystko a nade wszystko za Chrzest Święty, którego to rocznice obchodziłam. Byłam bardzo szczęśliwa, Boża miłość pokój serca i radość przepełniała mnie na wskroś. Klęczałam dosyć długo, nie czułam bólu kolan, łzy szczęścia spływały z moich oczu. Nie wiem ile bym jeszcze klęczała, gdyby nie rozpoczynająca się Msza Święta. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi wszechmocny… Wierzę mocno, że Jezus mnie na to spotkanie zaprosił, poprzez osoby, które postawił na mojej drodze. A Duch Święty mnie prowadził ponieważ w tym roku obchodzimy 1050 rocznicę Chrztu Polski i chrzest każdego z nas staje się kluczem do otwarcia drogi naszego przygotowania duchowego do przyjęcia Królowania Chrystusa i poddania się Jego Boskiej Władzy. Ja obchodziłam 62 rocznicę Chrztu Świętego 7.02.2016 r w Ostrołęce. Chwała Panu! Danuta
Spotkanie opłatkowe
Spotkanie opłatkowe we wspólnocie „Radość w Panu” w Sokołowie Podlaskim odbyło się 7 stycznia 2016 r. tuż po uroczystości Objawienia Pańskiego, czyli tzw. Trzech Króli, co zachęcało do przeprowadzenia spotkania w nieco ubogaconej formie (nawet z elementami przebierania się).
Na początku odbyła się tradycyjna część modlitewna, przed którą nasza siostra Ala wcieliła się w postać Najświętszej Marii Panny, wniosła figurkę małego Jezusa i ułożyła w żłóbeczku. Po zaproszeniu do naszego spotkania Ducha Świętego rozważaliśmy fragment Ewangelii świętego Mateusza (Mt.2,1-12) i dzieliliśmy się echem słowa. Uwielbialiśmy Pana Boga i dziękowaliśmy Mu za wszystko, za każdą łaskę otrzymaną w minionym roku. Uwielbialiśmy Pana śpiewem kolęd, które zawierały słowa o pokłonie Trzech Króli Nowonarodzonemu.
Po części oficjalnej przyszła pora na braterską agapę – ucztę, do której przystąpiliśmy po podzieleniu się opłatkiem i wzajemnym złożeniu życzeń. Bardzo ciekawym elementem agapy były wystąpienia artystyczne, które przygotowały poszczególne grupki dzielenia. Były piosenki z pokazywaniem oraz recytacja wierszy (Michał Małczuk z tej okazji ułożył własny wiersz), scenki i skecze. Na zdjęciach można zobaczyć reakcję na treść poszczególnych występów. (Zakładka Galeria). I oczywiście znów wspólnie śpiewaliśmy kolędy.
Spotkanie zakończyło się jak nigdy późno – około godziny 22.30, nikt nie śpieszył się wychodzić, mimo, że większość z nas na drugi dzień musiała iść do pracy. To może oznaczać tylko jedno – spotkanie było bardzo udane! Za co chwała Panu!
Jak to z Bożym Narodzeniem było?
Od najdawniejszych czasów ludzie zawsze szukali Boga.
Czy żyli mniej lub bardziej dostatnio, czy w oczy zaglądała im trwoga.
Był sobie naród wybrany, Izraelem od imienia Jakub nazwany.
Jednak skutki grzechu pierworodnego zagrodziły mu drogę do zbawienia wiecznego.
W tej beznadziejnej chwili Ojciec Niebieski nad swym ludem się zlitował
I swego Jednorodzonego Syna za nas ofiarował.
Cały Stary Testament do Niego nawiązuje i przez swych proroków drogę Mu toruje.
Że Mesjasz ma być z rodu Dawida, wszyscy o tym wiemy
i na Jego przyjście się przygotowujemy.
Kiedy się wypełniły dni i Najświętsza Dziewica Gabrielowi powiedziała „Amen”,
Słowo przedwieczne stało się ciałem i tak się spełnił testament.
Chociaż w nędznej grocie urodzony, i żłób Mu za kołyskę dano,
wszyscy władcy i królowie zegną przed Nim kolano.
Gdy trzej królowie dary Mu składali, to w swym pokłonie błogosławieństwa czekali.
Pójdźmy też i my pokłońmy się Małemu Jezusowi Chrystusowi dziś narodzonemu.
Niech nam zawsze króluje i błogosławi, a po życiu doczesnym dusze zbawi. Amen.
Michał Małczuk