Z życia wspólnoty ,,Mocni Duchem”

W dniach 6-8 października wspólnota”Mocni Duchem” przeżywała w Nurcu Stacji weekend poświęcony między innymi rozeznaniu misji wspólnoty.

Do Nurca przyjechało 12 osób. W piątek po kolacji i zawiązaniu wspólnoty wysłuchaliśmy konferencji wprowadzającej w tematykę weekendu. Potem udaliśmy się do kaplicy, aby oczekiwać na przybycie księdza. Modląc się na różańcu prosiliśmy Maryję o szczęśliwą podróż dla księdza.

Wielka radość zapanowała we wspólnocie, gdy tym księdzem, który przyjechał, aby modlić się z nami okazał się ks. Paweł Błaszczyk. To była miła niespodzianka dla wspólnoty, ponieważ ks. Paweł 15 sierpnia br. niespodziewanie został przeniesiony z Parafii Klasztor do Sadownego i tym samym wspólnota straciła wspaniałego opiekuna i przyjaciela, z którym byliśmy bardzo związani. Było to dla nas niespodziewanie i trudne doświadczenie. Pojawienie się ks. Pawła było swoistym pocieszeniem i otarciem łez.
Ks Paweł odprawił Mszę Świętą w intencji rozeznania misji naszej wspólnoty. W homilii podzielił się osobistym świadectwem rozeznawania woli Bożej i jej wypełnienia. Byliśmy pod wielkim wrażeniem osobistego wyznania księdza i działania Ducha Świętego. Po Eucharystii była krótka adoracja Najświętszego Sakramentu.
Następnie udaliśmy się do pokoju gościnnego, aby świętować nasze spotkanie. To był wspaniały czas, który bardzo szybko mijał wśród rozmów w atmosferze radości szczęścia, ale również smutku spowodowanego rozstaniem. Ks Paweł na pożegnanie powiedział do nas: „Ja poszedłem dalej i wy musicie iść dalej”.

Sobotę rozpoczęliśmy poranną modlitwą o 7:30. Modlitwę poprowadziła Ania zawierzając Bogu przez Maryję czas naszego pobytu w Nurcu. Wzywając jej potężnego wstawiennictwa wypowiadaliśmy nasze „TAK” Bogu we wszystkich płaszczyznach naszego życia. Słowa, które Pan do nas skierował pochodziły z Ewangelii Łukasza 6,13 „Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami”
Po śniadaniu i modlitwie wstawienniczej, udaliśmy się do Kościoła Stacyjnego w Nurcu Stacji, aby włączyć się w ”Różaniec do granic”.
Podczas Eucharystii przypadło mi w udziale włączyć się w modlitwę wiernych. Czytałam wezwanie w intencji małżeństw i dzieci, prosząc o potrzebne łaski, aby wzrastały w miłości.
Wieczorem spotkaliśmy się, aby rozeznać Słowo Boże na środowe spotkanie modlitewne naszej wspólnoty. Niektórzy z nas po raz pierwszy uczestniczyli w rozeznawaniu i mogli się przyjrzeć jak wygląda to w praktyce.

Po kolacji wspólnie obejrzeliśmy film „Moc modlitwy”, który nas bardzo poruszył. Jak się potem okazało bardzo był pomocny w rozeznaniu misji wspólnoty. Niedzielną poranną modlitwę poprowadzili mężczyźni z naszej wspólnoty. Spotkaliśmy się z niesamowitym doświadczeniem mocy modlitwy podczas, której Pan wezwał nas do modlitwy za małżeństwa i dzieci. Nastąpiło wielkie poruszenie naszych serc, gdy wypowiedziałam słowa, które Pan skierował do naszej wspólnoty: „Gorliwość o dom Twój pochłonęła mnie” J 2,17. Słowa te przyjęliśmy z ogromnym wzruszeniem i przekonaniem, że Bóg nas powołuje właśnie do takiej misji. Ufamy, że wskaże nam również sposoby realizacji tego powołania.
Czas naszego pobytu w Nurcu okazał się bardzo owocny. Jeszcze nie wyjechaliśmy do domu, a już planowaliśmy, kiedy przyjedziemy tu następnym razem. Chwała Panu, Który uczynił wielkie rzeczy dla naszej wspólnoty.

Teresa-lider wspólnoty

„Panie zlituj się nad narodem, który jest nazwany Twoim imieniem” Syr 36,11

W dniu 8 października 2016 r nasza wspólnota włączyła się w ogólnopolską  Procesję Różańcową – „z Maryją dla Polski”. Dzień po święcie Matki Bożej Różańcowej, które jest związane ze zwycięstwem pod Lepanto. O godzinie 15:oo zgromadziło się kilkanaście osób z naszej wspólnoty na placu przed Klasztorem. Ks. Krzysztof wikariusz tutejszej parafii udzielił nam błogosławieństwa Bożego na czas modlitwy różańcowej, którą modliliśmy się w przestrzeni publicznej. Przeszliśmy wzdłuż szkoły podstawowej im. Jana Pawła II położonej naprzeciwko Klasztoru do ulicy Zwycięstwa, dalej modląc się przeszliśmy do ulicy Traugutta, zatrzymując się po drodze przy kapliczce Matki Bożej i przy Krzyżach. Następnie ulicą Kościuszki dotarliśmy na cmentarz węgrowski. Przy symbolicznym grobie bł. ks. Jerzego Popiełuszki zatrzymaliśmy się na dłuższą chwilę. Prosiliśmy bł. Jerzego o wstawiennictwo u Boga za naszą Ojczyznę, o potrzebne łaski dla niej, aby była Bogiem silna.
Z cmentarza wróciliśmy przez miejscowe osiedla pod pomnik Armii Krajowej obok klasztoru i tam zakończyliśmy naszą modlitwę.

Byliśmy bardzo szczęśliwi, że mogliśmy się włączyć w Gwiaździstą Procesję Różańcową i publicznie modlić się za naszą umiłowaną Ojczyznę.

Chwała Panu, że to wspólnotowe świadectwo wiary zostało przez nas wyrażone na ulicach miasta Węgrowa oraz za to, że podjęliśmy Jezusowe wezwanie  „Wyjdźcie na ulice i głoście Ewangelię.”

Rozradowani choć trochę zmarznięci pobłogosławiliśmy się nawzajem znakiem Krzyża uczynionym z miłością na czołach wszystkich  uczestniczących w procesji.

Naszą modlitewną ewangelizację zakończyliśmy uczestnictwem w Eucharystii o godz 17 w Klasztorze.

Bogu niech będą dzięki za ten błogosławiony czas. Teresa

Zdjęcia w zakładce Galeria II

Pielgrzymkę do Wilna zorganizował nasz opiekun ks. Piotr Karwowski. Wyjechaliśmy z Węgrowa w piątek 27 maja 2016 r. Po drodze zajechaliśmy do Sokółki, miejsca Cudu Eucharystycznego. Uczestniczyliśmy we Mszy św. sprawowanej przez ks. Piotra. Był też czas na indywidualną modlitwę, oraz obiad i krótki spacer.

Wieczorem przyjechaliśmy do naszego hotelu w Wilnie. Po zajęciu pokoi i obiadokolacji udaliśmy się na Stare Miasto.

Ostra Brama – to miejsce, które szczególnie utkwiło w naszych sercach. Nazwa związana jest z jej usytuowaniem geograficznym. Znajduje się bowiem na południowym krańcu miasta tworząc w tym miejscu jakby ostry klin. Od wewnętrznej strony Ostrej Bramy znajduje się kaplica, a w niej ogromny skarb całego świata katolickiego-słynący cudami obraz-Matki Boskiej Ostrobramskiej. W sobotę ks. Piotr odprawił tu Mszę św. Eucharystia w tym miejscu była dla nas głębokim przeżyciem. Po opuszczeniu kaplicy patrzyliśmy jeszcze z ulicy na obraz Matki Bożej Miłosierdzia i zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie.

Następnym punktem było zwiedzanie Wilna z przewodnikiem. Pierwszym punktem był cmentarz na Rossie, pięknie położony na wzgórzach. Jest to cmentarz żołnierzy poległych w walkach o Wilno w latach 1919-1920. Centralne miejsce zajmuje mogiła z płytą, na której wyryto krzyż i napis: „Matka i Serce Syna”. Jest to grobowiec Marii Piłsudskiej i Serce Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Następnie zwiedzaliśmy kościół Świętego Ducha. Odgrywa on bardzo ważną rolę w życiu polskich katolików z Wilna, gdyż msze św. odprawiane są wyłącznie w języku polskim. Jest jednym z najpiękniejszych zabytków Wilna. Wnętrze kościoła jest bogato zdobione różnobarwnym sztucznym marmurem. W 1993 roku Ojciec św. Jan Paweł II spotkał się tu z Polakami. Do 2005 r. znajdował się w nim oryginalny obraz Chrystusa Miłosiernego. Obecnie obraz znajduje się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Wilnie. Odbywa się tam adoracja Jezusa Miłosiernego, w której uczestniczyliśmy.

Zwiedziliśmy również kościół św. Piotra i Pawła na Antykolu. Fundatorem tej świątyni był Michał Kazimierz Pac-bojowniczy rycerz, a także religijny i hojny człowiek. Kościół jest niezwykle pokazały, a jego wnętrze zdobią rzeźby i płaskorzeźby ze stiuku o tematyce biblijnej. Jest ich tu ponad dwa tysiące. Jednym z ciekawszych elementów wystroju wnętrza jest ogromny kryształowy żyrandol w kształcie łodzi.

W kościele św. Kazimierza w podziemiach przyklęknęliśmy przy relikwiach św. Andrzeja Boboli a także udaliśmy się do Domku św. Siostry Faustyny. Zwiedziliśmy Domek Muzeum, a w nim pokój Siostry Faustyny i przy relikwiach świętej odmówiliśmy wspólnie koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Udaliśmy się też z wizytą do Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Jedna z nich przybliżyła nam historię św. Faustyny. Między innymi Pan Jezus przekazał św. Faustynie misję tworzenia nowego zgromadzenia zakonnego oraz aby namalować Obraz Jezusa Miłosiernego. Pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego namalowany został przez profesora Eugeniusza Kazimirowskiego. Realizatorem tego polecenia stał się spowiednik św. Faustyny błogosławiony Michał Sopoćko. Nowe zgromadzenie zakonne zawiązało się w latach 1941-42 w Wilnie. I w swoim posłannictwie te siostry realizują orędzie Miłosierdzia Bożego. W miejscu tym prowadzą hospicjum i służą potrzebującym.

W niedzielę po śniadaniu nasza pielgrzymka udała się do Ponar. Jest to miejsce mordu ludności żydowskiej oraz Polaków (byli to przedstawiciele inteligencji, członkowie polskiego podziemia antyhitlerowskiego oraz ofiary łapanek). Miejsce pamięci obejmuje doły, w których grzebano ofiary, a także znajdujące się obok miejsca palenia zwłok oraz pomniki je upamiętniające. W tym miejscu powstało Muzeum Pamięci w Ponarach.

Ostatnim punktem naszej pielgrzymki po Wilnie był rejs statkiem po jeziorze w Trokach. Będąc w Trokach trzeba obowiązkowo spróbować narodowego dania jakim są tzw. Kibiny. Pełni wrażeń i najedzeni ruszyliśmy w drogę powrotną do Polski.

Zatrzymaliśmy się w Sanktuarium Matki Bożej Studzienicznej, gdzie uczestniczyliśmy we Mszy św. I przy pomniku św. Jana Pawła II zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie.

Zdjęcia w zakładce Galeria II

W wigilię Uroczystości Zesłania Ducha Świętego 23 maja 2015 r Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym przy parafii p.w. Świętych Piotra z Alkantary i Antoniego z Padwy w Węgrowie poprowadziła czuwanie modlitewne.

O godz 20.00 pieśnią „Gdy schodzimy się niech Święty Duch w nas działa” przywitaliśmy Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie.

Prze cały czas trwania Adoracji unosił się dym kadzidła, który dodatkowo upewniał nas o żywej obecności Boga jak też wyznaczał kierunek wznoszonych się do góry naszych modlitw. Wdychając jego woń bardziej niż zwykle uświadamialiśmy sobie kierunek naszej życiowej drogi, naszych myśli i uczuć. Dym kadzideł tworzył nastrój a także otwierał nasze serca na dary: mądrości, rozumu, umiejętności, rady, męstwa, pobożności, bojaźni Bożej.
Duch Święty przechadzał się wśród nas dając się poznać w niosącym przez Swego Ducha śpiewie. Atmosfera naszego czuwania modlitewnego była niezwykła. Pokój i skupienie tego spotkania udzielał się wszystkim zebranym. Uwieńczeniem naszego trwania na modlitwie była Eucharystia. Głęboko w sercu zapadło nam świadectwo Ks Piotra, który przytoczył nam doświadczenie Bożej miłości w swoim życiu. Rozesłaniu z naszego Wieczernika towarzyszyło umocnienie, a także pewność przeżycia duchowej uczty. Tak jak apostołowie doświadczyliśmy „upicia się młodym winem” i pytaliśmy się siebie nawzajem „czy to naprawdę się dzieje?”, bo oto niespodziewanie spadł na nas z nieba deszcz białych róż (od św. Tereski) i z różami w ręku rozradowani opuszczaliśmy nasz Wieczernik.

Dziękujemy Ci Panie, który sam zaprosiłeś nas dając czas i pragnienie spotkania się z Tobą. Dziękujemy za umocnienie swego powołania w Kościele i służeniu w Nim innym. Za wszystkie owoce tego Czuwania dziękujemy Ci Panie!

Anna Wintoch