REO w bielskiej Bazylice

W bielskiej Bazylice 06.04.2019 r. zakończyły się Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy REO. Przez 6 tygodni, w każdy czwartek,  50 rekolektantów spotykało się, aby bliżej poznać działanie Ducha Świętego w naszym życiu. Prowadzącym rekolekcje był ks. Jacek Zakrzewski, który głosił katechezy. Pomagała mu jego wspólnota „Oblubienica Ducha Świętego” z Hodyszewa.

W czasie trwania rekolekcji dało się słyszeć krótkie świadectwa typu: „Czekamy na czwartek!” czy też „Już się nie mogłem doczekać. Przyjechałem jako pierwszy.”

Punktem kulminacyjnym był Chrzest w Duchu Świętym i modlitwa o Jego dary. Otrzymaliśmy  wsparcie ze strony animatorów ze wspólnot z Brańska, Ciechanowca, Hajnówki, Sokołowa i Węgrowa. Na zakończenie wszyscy udali się na wspólne świętowanie-agapę.

Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do zorganizowania i przeprowadzenia rekolekcji oraz uczestnikomza wspólnie spędzony czas. Cieszymy się, że Jezus stał się Panem, a Duch Św. objawił się jako Osoba Trójcy Świętej.

Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Dobry Pasterz” w Bielsku Podlaskim


Kerygmat i świadectwo

W dniach 8 i 9 marca 2019r. odbył się w Domu Sióstr Urszulanek „Betania” w Nurcu weekend o kerygmacie i świadectwie. Formację przygotowali i poprowadzili ksiądz Andrzej Witerski i Jadwiga Porzezińska – koordynatorzy naszej diecezji. Uczestniczyli w niej dość licznie członkowie naszych wspólnot. W piątek bezpośrednio po kolacji organizatorzy poprowadzili powitanie i zawiązanie wspólnoty, oraz modlitwę. Ks. Andrzej wygłosił konferencję wstępną wprowadzając zarazem w tematykę weekendu. Następnie w kaplicy u sióstr miała miejsce Droga Krzyżowa, którą prowadzili uczestnicy formacji pod przewodnictwem księdza opiekuna. Wypowiadane treści rozważań przy każdej stacji zawierały bardzo głębokie przemyślenia. Zakończyliśmy ten dzień Mszą świętą. Sobotę rozpoczęliśmy od Mszy św. Po śniadaniu była pierwsza konferencja, którą wygłosił ks. Andrzej. W bardzo prosty i zrozumiały sposób wytłumaczył nam co to jest kerygmat, z jakich elementów się składa i dlaczego mamy go głosić. Później była część warsztatowa, w której uczestnicy w dwójkach mieli za zadanie napisać kerygmat uwzględniając przyswojone treści i poszczególne elementy, oraz nawzajem go sobie wygłosić, a następnie zaprezentować. Po przerwie na kawę i herbatę była druga konferencja o świadectwie. Jadwiga Porzezińska w sposób teoretyczny i praktyczny przedstawiła jak należy głosić świadectwo. Zaraz po konferencji udaliśmy się do kaplicy, gdzie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem modliliśmy się prosząc Pana Jezusa o otwarcie naszych serc i oczu na to co uczynił dla nas i czym możemy się podzielić z naszymi braćmi i siostrami. Każdy miał za zadanie, aby napisać swoje świadectwo. Po obiedzie był czas na podzielenie się swoimi świadectwami doświadczenia odkrywania i prowadzenia Pana Boga w swoim życiu. Z uwagi na to, że nie zawsze będzie czas na głoszenie kerygmatu wspólnie zbudowaliśmy świadectwo kerygmatyczne tzn. zawierające w sobie elementy kerygmatu. Czas rekolekcji zakończyliśmy Koronką do Bożego Miłosierdzia powierzając Panu Jezusowi nasze głoszenie Ewangelii. Na zakończenie uczestnicy podziękowali za przygotowaną formację zapewniając, że bardzo im się podobała i była bardzo potrzebna. Był to piękny czas spędzony z Bogiem we wspólnocie.


XVI OSTROŁĘCKIE SPOTKANIE CHARYZMATYCZNE

W dniach 1-3.02.2019 r. odbyło się XVI Ostrołęckie Spotkanie Charyzmatyczne. Tradycyjnie jak co roku miało miejsce w Hali Gołasia w Ostrołęce i każdego dnia gromadziło ponad 1000 osób z północno-wschodniej Polski. Przyjechali, aby nawiązać bliższą relację z Bogiem.
Pierwszy dzień skupiał się wokół tematu „Zagrożenia duchowe w życiu chrześcijanina”. Sobota była poświęcona miłości siebie i bliźniego. Po dwóch dniach poświęconych pracy nad sobą, w niedzielę, tematem był „Kościół – nasz dom”. W piątek i sobotę posługę muzyczną pełniła Wspólnota Miłości Ukrzyżowanej ze Szczecina, a w niedzielę wspólnota „Wieczernik” z Zambrowa. Poszczególni członkowie naszych wspólnot korzystali z tego charyzmatycznego spotkania przez trzy dni. Program każdego dnia był bardzo podobny. Rozpoczynał się od powitania gości i uczestników, oraz zawiązania wspólnoty, a kończył uroczystą Mszą Świętą koncelebrowaną pod przewodnictwem księdza biskupa.
W piątek ciekawe konferencje wygłosili ks. Marek Wasąg z Polańczyka oraz dominikanin o. Andrzej Bielat z Tarnobrzegu. Modlitwę o zerwanie więzów uzależnień poprowadził dominikanin o. Michał Murzyn pochodzący z Ostrołęki.
Ksiądz Marek Wasąg mówił nam nt. ,,Zagrożenia duchowe w życiu chrześcijanina”. Temat ten poruszył z nieco innej strony niż zwykle dało się słyszeć. W swym wystąpieniu zwrócił szczególną uwagę na to, że największym zagrożeniem w życiu duchowym jest sam człowiek ze swoim egoizmem, pychą i lenistwem duchowym, gdyż to bardzo przeszkadza z moim spotkaniem z Bogiem Osobowym. Wskazał na podstawowe zagrożenie jakim jest utrata wiary, która nie idzie w parze z utratą religijności. Z tym wiąże się zanik wrażliwości na Słowo Boga (głuchota duchowa). Ks. Marek przestrzegał, że jeśli nie będziemy słuchali Boga, to będziemy katolikami aktywistami i będziemy robić wszystko po swojemu. W swym wystąpieniu wzywał do powrotu karmienia swej duszy Słowem Bożym, abyśmy mogli pachnieć Bogiem. W końcowej części swego wystąpienia dał receptę jak odnaleźć się w tym skażonym świecie. Polecił, aby schronić się w arce, to znaczy w krzyżu Chrystusa, którego jednym płucem jest Kościół, a drugim cisza, moc Słowa Bożego i Duch Święty, który rozpala tę moc. Wskazał również na Maryję, która jak soczewka pomaga przyjmować Słowo Boże. Drugą konferencję pt.”Człowiek wolny, człowiek zniewolony” tego dnia wygłosił o. Andrzej Bielat. Człowiek jest wolny jeśli jest zdolny do przyjaźni zaznaczył na wstępie. Polecił, abyśmy spojrzeli jak kształtują się nasze przyjaźnie: człowiek-Bóg, mąż-żona, inni ludzie, ilu mamy przyjaciół? W piątek uczestniczyliśmy w panelach tematycznych, którego według potrzeby wybraliśmy sami. Oto one:
1. ,,Jak radzić sobie z uzależnieniami i współuzależnieniami?”- o. Jacek Zakrzewski
2. ,,Jak radzić sobie z lękiem…?” – Asia i Norbert Dawidczykowie
3. ,,Jak radzić sobie z relatywizmem i lenistwem duchowym?” – Ida Niemirowska
4. ,,Jak radzić sobie z grzechami języka w kontekście troski o relacje we wspólnocie?” – Wspólnota Miłości Ukrzyżowanej
W sobotę było nas najwięcej. Tego dnia jak kochać siebie samego i kochać innych uczyli nas Monika i Marcin Gajdowie – małżeństwo terapeutów ze Bolechowa k\ Szczecina. Prelegenci zwrócili uwagę na ważny aspekt miłości siebie, która jest nieznana i niedoceniana. Ukazali zależność jeśli nie będziemy umieli kochać siebie nie będziemy też kochać Boga i drugiego człowieka. To złe myślenie o sobie najczęściej wynosimy z naszego wychowania, z jakich rodzin pochodzimy, co o nas mówili rodzice, dziadkowie, rodzeństwo. Jeśli otrzymujemy złe komunikaty to wysyłamy je do naszego intelektu i trzymamy się naszego „wewnętrznego krytyka”. To wszystko jest wdrukowane w nasze życie i w sercu powstaje wiele blokad, które hamują nas na otwarcie się na to co mówi o nas Bóg i na Jego miłość. Aby nie żyć zafałszowanym obrazem Boga i siebie samego i przez całe życie ukrywać się jak Adam i Ewa w „krzakach” nie pytaj swego „komputera” o swoją wartość, lecz wpatruj się w lustro Boga, które ci powie, że jesteś najpiękniejszy na świecie – pouczał nas Marcin. W dalszej części nauczania i podczas adoracji Najświętszego Sakramentu Monika i Marcin uczyli nas i modlili się za nas, abyśmy nauczyli się przeglądać w lustrze Bożej Miłości.
Jak wejść w Bożą Miłość i nią żyć ciekawie opowiadał nam o. Andrzej Bielat w konferencji „Miłość budująca i miłość rujnująca”. Modlitwę ,,O łaskę akceptacji i miłości siebie i innych” poprowadzili tego dnia Asia i Norbert Dawidczykowie.
Po dwóch dniach poświęconych pracy nad sobą, w niedzielę 3 lutego, tematem był „Kościół – nasz dom”. Interesująco o tym mówił Maciej Górnicki z Gliwic – redaktor naczelny portalu opoka.org.pl.
O ubogich w kościele i sposobach pomagania mówili siostra Margareta, samarytanka z ośrodka w Niegowie k. Wyszkowa oraz – niezwykle wymownie – ks. Adam Jabłoński, naczelny kapelan więziennictwa, twórca ośrodka w Czerwonym Borze.
O niełatwych relacjach świeckich z duchownymi mówili Danuta Zajkowska i ks. Andrzej Brzozowski z diecezji białostockiej. Był też czas na modlitwę. Modlitwę o miłość do Kościoła poprowadzili Anna i Marek Rokitowie z Dobrego Miasta.
Największe brawa tego dnia otrzymali młodzi aktorzy ze szkoły nr 10, którzy – jako teatr „Promyki Dziesiątki” – przedstawili ,,Dziewczynkę z zapałkami”.
Mszy świętej kończącej OSCh podobnie jak w piątek przewodniczył bp Tadeusz Bronakowski. W sobotę Mszy Świętej przewodniczył ks. bp Stanisław Stefanek. W czasie sobotniej Mszy Świętej, która wypadła w święto Ofiarowania Pańskiego wszyscy uczestnicy mieli zapalone świece, które poświęcił ks. biskup.
Podczas OSCh wysłuchaliśmy ciekawych świadectw doświadczenia miłości Boga i przemiany ludzkich serc. Całe trzy dni były wypełnione modlitwą, adoracją, oraz refleksją nad własnym życiem.
Myślę, że każdy z nas wyniósł coś dla siebie z tych trzech dni rekolekcji. Niech to wszystko posłuży do dalszego wzrostu w wierze nadziei i miłości. Całość nauczań można słuchać i oglądać na stronie internetowej wspólnoty Wieczernik z Zambrowa.


Opłatek z ks. biskupem 2019

Jak co roku w Uroczystość Chrztu Pana Jezusa – 13 stycznia 2019 – wszystkie Wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym zgromadziły się u naszego Pasterza w Drohiczynie. Spotkanie rozpoczęła Msza św. w seminaryjnej kaplicy celebrowana pod przewodnictwem ks. bpa Tadeusza Pikusa. Koncelebrowali ją kapłani, którzy są duchowymi opiekunami poszczególnych wspólnot oraz Rektor WSD w Drohiczynie ks. prał. Tadeusza Syczewski. Myślą przewodnią homilii wygłoszonej podczas sprawowanej przez ks. biskupa Eucharystii w naszych intencjach był chrzest. Pasterz zaznaczył, że chrzest udzielany przez Jana Chrzciciela nie był sakramentem, był pouczeniem, przygotowywał drogę Panu, wyrównywał Jemu ścieżki, pagórki, doliny. Biskup wskazał, że w naszym życiu też są pagórki, doliny oraz ścieżki, które trzeba wyrównać. Natomiast woda z rzeki Jordan nie miała mocy. Dopiero Chrystus dał moc tej wodzie poprzez swój chrzest. Potem w nakazie misyjnym zlecił uczniom, aby w mocy Ducha Świętego udzielali wszystkim chrztu. Pasterz przypomniał, że Pismo Święte uzdalnia człowieka do pełnej prawdy, zapala w sercu ogień pełnej miłości Boga, a Jego znają tylko Ci, którzy Go miłują. Bóg uzdalnia człowieka i posyła Ducha Świętego, który doprowadzi nas do całej prawdy. To On otwiera drzwi i chroni przed światem. Biskup zaznaczył, że świat się nie zmieni, to ja mam się zmienić, mam się przemieniać. My nie jesteśmy z tego świata. Mam na wzór Trzech Królów – magów, iść za Gwiazdą i oddać pokłon Jezusowi oraz złożyć Jemu dary. A w konsekwencji naśladować Królów, u których zabłysło światło wiary – po spotkaniu z Nowonarodzonym gwiazda nie była już im potrzebna. Spotkanie z Jezusem zmienia drogę. Biskup mówił, abyśmy umieli zmieniać kurs naszego życia (jeżeli taka zmiana jest potrzebna). Światło – Gwiazda niech prowadzi nas na naszej drodze.

Ważnym momentem był czas dzielenia się opłatkiem. W imieniu zebranych życzenia ks. Biskupowi złożyli przedstawiciele wspólnoty z Ciechanowca. Spotkanie zakończył poczęstunek na refektarzu seminaryjnym.

Obecni byli członkowie następujących wspólnot: „Dobry Pasterz” z Bielska Podlaskiego, „Misericordias” z Brańska, „Effata” z Hajnówki, „Oblubienica Ducha Świętego” z Hodyszewa, „Emmanuel” z Ciechanowca, „Radość w Panu” z Sokołowa Podlaskiego oraz „Mocni Duchem” z Węgrowa.

Zdjęcia w zakładce Galeria II oraz na stronie Diecezji Drohiczyńskiej


Świętowanie wspólnoty ,,Dobry Pasterz”

W dniu 27 listopada Wspólnota Odnowy w Duchu Św. „Dobry Pasterz”, działająca przy Bazylice w Bielsku Podlaskim świętowała 27 rocznicę swojego powstania. Było to historyczne wydarzenie, gdyż grupa była pierwszą wspólnotą Odnowy w Duchu Św. w Diecezji Drohiczyńskiej. Pod czujnym okiem Ks. Ludwika – ówczesnego Proboszcza – nabierała kształtów i urosła. Teraz we współpracy z ks. Dziekanem Kazimierzem przynosi plon w postaci różnych posług w parafii i diecezji.

Eucharystia była szczególną okazją, by modlić się za wszystkich obecnych członków wspólnoty; tych, którzy z różnych powodów, najczęściej zdrowotnych nie mogli być; sympatyków wspólnoty i tych, którzy jeszcze będą.

Ale była to też szczególna okazja, by modlitwą podziękować tym, którzy tę wspólnotę tworzyli, a którzy pasą się już na niebieskich pastwiskach, a przewodzi im sam Dobry Pasterz – Bóg.

Zrodziła się taka myśl, potrzeba serca, żeby ich wszystkich wymienić z imienia i nazwiska. Odeszło do Pana już 18 osób.

Po Eucharystii i uwielbieniu Boga w Trójcy Jedynego w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu wszyscy udali się do salek, by w czasie agapy powspominać, dać świadectwo lub po prostu porozmawiać i ucieszyć się sobą. Honorowymi gośćmi byli: ks. Dziekan Kazimierz Siekierko, ks. Prałat Ludwik Olszewski, ks. Tomasz Łapiński,  ks. Paweł Solka – obecny opiekun wspólnoty oraz Siostry Dominikanki Misjonarki Jezusa i Maryi w osobach S. Stanisławy, S. Małgorzaty i S. Anastazji.

„Na początku nic mi się nie podobało (…), ale S. Katarzyna powiedziała: – Mniej rozumu, więcej serca” – wspominała Halinka Tulin (23 lata we wspólnocie). „Żałuję, że tak późno trafiłem do wspólnoty, bo wcześniej moje życie niewiele miało wspólnego z kościołem. 45 min Mszy Św. to bardzo mało, aby żyć Ewangelią” – mówił Witek (15 lat we wspólnocie). „Kiedyś miałam Pismo Św., ale wyjmowałam je tylko w czasie kolędy, teraz  czytam Słowo Boże i żyję nim” – wspominała Tereska (23 lata we wspólnocie). „Chodziłam do Kościoła w niedziele i myślałam, że wszystko jest w porządku. Teraz dzięki komentarzom ks. Pawła rozumiem Słowo Boże i chcę nim żyć” – dzieliła się Renatka, która jest we wspólnocie kilka lat.

Takie i inne refleksje skłaniają do podsumowania, że wspólnota prowadzi nas do głównego celu życia każdego z nas – do świętości. Jesteśmy wdzięczni Dobremu Pasterzowi za prowadzenie nas już przez 27 lat!

Renata Wróblewska